~ Staraszafa ~

DarkAngle napisał:

No niestety ale ja mam całkiem inne zdanie na ten temat...

"Niech pan przyjmie ofiarę z rąk moich, na cześć i chwałę swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego kościoła świętego"...
Co o tym mamy sądzić? Czy Bóg chciał abyśmy mu składali ofiary? W dzisiejszych czasach są to pieniądze... ale kiedyś było to co innego... Bóg chce abyśmy byli szczęśliwi...
Księża tylko wykożystują nasze pieniądze... a chyba tak nie powinno być...
lecz w końcu to jest forum... i kazdy wypowiada tutaj swoje spostrzeżenia... to jest moje zdanie... i nigdy go nie zminie Smile

Musiałabym tu wchodzić w głęboko teologiczne zagadnienia, ale chciałam tylko nadmienić, że to nie chodzi o pieniądze, tylko ofiarę chleba i wina, składaną na ołtarzu!!

A ja sie tak zastanawiam, czy Kopiec Aslana nie jest w Narni takim swego rodzaju miejscem sacrum?

M.

martencja napisał:

A ja sie tak zastanawiam, czy Kopiec Aslana nie jest w Narni takim swego rodzaju miejscem sacrum?

M.

Czy ja wiem? To raczej miejsce pamięci, jak, powiedzmy Kopiec Niepodległości (Piłsudskiego) w Krakowie, że sobie pozwolę na lokalne prównanie- upamiętniał istnienie tam Kamiennego Stołu, ale nazwanie go miejscem świętym to chyba przesada- zwłaszcza, że Kaspian i jego poddani, w czasie, gdy kryli się w jego wnętrzu wcale go tak nie traktowali- zachwywali się zupełnie normalnie.

koriat napisał:

martencja napisał:

A ja sie tak zastanawiam, czy Kopiec Aslana nie jest w Narni takim swego rodzaju miejscem sacrum?

M.

Czy ja wiem? To raczej miejsce pamięci, jak, powiedzmy Kopiec Niepodległości (Piłsudskiego) w Krakowie, że sobie pozwolę na lokalne prównanie- upamiętniał istnienie tam Kamiennego Stołu, ale nazwanie go miejscem świętym to chyba przesada- zwłaszcza, że Kaspian i jego poddani, w czasie, gdy kryli się w jego wnętrzu wcale go tak nie traktowali- zachwywali się zupełnie normalnie.

Zgadzam się z Koriatem, dodatkowy argument - to Kamienny Nóż był przechowywany jako przedmiot swoistego sacrum.

Nie będę się odnosić do wszystkich kwestii, jakie zostały poruszone (żałuje ze tak późno trafiłam na forum)
Ja widzę to tak:
Słowo ,,religia" zawsze kojarzyło mi się dosyć negatywnie. Religia w moim rozumieniu to ,,robienie czegoś": chodzenie do kościoła, czytanie Biblii... (niekoniecznie bez wiary, ale często tak)
Natomiast w Narnii i prawdziwym chrześcijaństwie (osobistym) widzę coś bardziej głębokiego- tu nie potrzeba konkretnego miejsca ,,kultu", bo wiara to osobista relacja z Jezusem (z czego, oczywistą rzeczą jest, że wynikają czyny).
Chociaż zgadzam się też z niektórymi z was, ze wszystkiego nie da się przełożyć na nasz świat. Np. Kościół (jako ludzie)- czy w Narnii jest taki konkretny podział: wierzący/ niewierzący... ?

jasmin napisał:

- czy w Narnii jest taki konkretny podział: wierzący/ niewierzący... ?

Wierzący w Aslana?

no chyba w Aslana

Ale są przecież ci, którzy nie wierzą w Aslana ale w Tasza. I żyją dobrze. Jak młodzieniec z Ostatniej Bitwy.

Hmm, no właśnie, ciekawy przykład - bo przecież mimo wszystko Emet wierzył, i to żarliwie, choć nie w to, co trzeba (jeśli można tak powiedzieć;]). Natomiast są w "Ostatniej bitwie" postaci, które nie wierzą w nic - Imbir albo Riszda Tarkaan (tak on się nazywał...?). Wygląda na to, że w świecie przedstawionym przez Lewisa lepiej jest wierzyć "w ogóle" niż nie wierzyć w nic. Oraz na to, że owszem, jest ostry podział na tych, którzy wierzą (nawet wbrew rozsądkowi, wydawałoby się - przypominając sprytny sposób, w jaki czaruje Pani w Zielonej Sukni) i na tych, którzy nie wierzą (przychodzi mi jeszcze do głowy postać Nikabrika).

M.

Ha, no rzeczywiście. Wydaje mi się, że poza przypadkiem Emeta "wyznawcy" Tasza odwoływali się do niego dlatego tylko, żeby zachować pozory i utrzymać się przy władzy (bądź w ogóle nie zastanawiali sie nad swoją "wiarą"); w rzeczywistości byli wyrachowanymi cynikami. Chyba, że mi sie tak tylko zdaje... Muszę sobie przypomnieć, czy aby w cyklu nie było jakiegoś religijnego fanatyka? Czy w Narni w ogóle fanatyzm był możliwy?

Hmm... przywołam jeszcze jedną postać: konia Bri. Jak to jest u niego z wiarą? w Aslana, oczywiście. Wypowiada często słowa: "Na grzywę lwa!" itp., jednak uważa, że to jedynie takie porównanie, że Aslan jest silny jak lew, czy coś w tym rodzaju, ale naprawdę lwem nie jest.
Dopiero gdy zobaczy - uwierzy Smile

I tutaj, patrząc na sytuacje Bri'ego i Emeta uśmiecham się w duchu, bo widzę, że wiary nie można ująć w jakieś sztywne ramy... że każdy przechodzi swoją własną wędrówkę duchowych poszukiwań i często sami nie potrafimy do końca okiełznać tego, co kryje się w naszych wnętrzach... bo niewidoczne jest tak nieuchwytne... ale za to trwałe Smile

Olle napisał:

Muszę sobie przypomnieć, czy aby w cyklu nie było jakiegoś religijnego fanatyka? Czy w Narni w ogóle fanatyzm był możliwy?

Jakoś nie potrafię sobie przypomnieć. Mimo tego że czasem mieszkańcy Narnii czekali długie lata na przyjście Aslana, to chyba nigdzie Lewis nie wspomina o religijnym fanatyku.

Olle napisał:

Ha, no rzeczywiście. Wydaje mi się, że poza przypadkiem Emeta "wyznawcy" Tasza odwoływali się do niego dlatego tylko, żeby zachować pozory i utrzymać się przy władzy (bądź w ogóle nie zastanawiali sie nad swoją "wiarą"); w rzeczywistości byli wyrachowanymi cynikami.

A skąd wiemy, ile w Kalormenie było takich Emetów...? Owszem, kultura ta może nie sprzyjała wychowywaniu jednostek myślących i pokornych, ale jednak zdarzały się takie osoby jak Arawis czy Emet właśnie. Nie potępiałabym tak jednoznacznie całego kraju;]

Olle napisał:

Czy w Narni w ogóle fanatyzm był możliwy?

Pewnie tak. Wszędzie, gdzie są ludzie, ciągną za sobą wszystko to, co w nich dobre i złe. Skoro powietrze narnijskie nie chroniło przed innymi wypaczeniami charakteru, dlaczego miałoby strzec przed fanatyzmem...;]?

M.

martencja napisał:

Olle napisał:

Czy w Narni w ogóle fanatyzm był możliwy?

Pewnie tak. Wszędzie, gdzie są ludzie, ciągną za sobą wszystko to, co w nich dobre i złe

Ha! No właśnie - ludzie, których w Narnii było niezwykle mało. Czy przypominacie sobie postać w 100% zwierzęcą, która była negatywnym bohaterem narnijskim? Wśród tych-którzy-zbłądzili ;P znaleźli się tylko ludzie (Edmund, Eustachy, Julia, Zuzanna), Tumnus (faun, czyli jakby pół-człowiek), karły. Mówiące zwierzęta były wolne od jakiegokolwiek grzechu.

patysio napisał:

Czy przypominacie sobie postać w 100% zwierzęcą, która była negatywnym bohaterem narnijskim? Wśród tych-którzy-zbłądzili ;P znaleźli się tylko ludzie (Edmund, Eustachy, Julia, Zuzanna), Tumnus (faun, czyli jakby pół-człowiek), karły. Mówiące zwierzęta były wolne od jakiegokolwiek grzechu.

A np. Krętacz? Nie wiem czy w stu procentach, ale był podły, przebiegły i za każdym razem doprowadzał mnie do furii... Poza tym sporo zwierząt nie dostało się do Nowej Narni, a odeszło w cień Aslana.