~ Staraszafa ~

pewna wymiana zdań zainspirowała mnie do nowego tematu:)

które z fragmentów czy motywów narnijskiego cyklu najbardziej Was przestraszyły? czy są w ogóle takie momenty? jakie mają dla Was znaczenie?

* * *

Jeśli chodzi o mnie, odczułam silnie Eustachową przemianę w smoka. Po pierwsze absurd przemiany - bo dlaczego chłopiec z Anglii miałby pozostać na zawsze na baśniowej wyspie? po drugie samotność i panika wynikające z niemożności porozumienia się z innymi.

Po trzecie bransoleta, która uciska Eustachego w ramię - okropne! perspektywa ucisku w ramię przez tysiące lat?? (ale to moja osobista paranoja, nawet ciśnienia nie dam sobie zmierzyć Wink

). Ale powaznie - miałam wrażenie, że mi ręka odpada Shocked

I jeszcze coś. Przez to, że się bałam, wielką ulgą było pojawianie się Aslana i zdjęcie z Eustachego skóry smoka.

"Srebrne krzesło" - wchodzenie do Podziemia - te czarne wąskie przejścia.
"Podróż "Wędrowca do Świtu" - Wyspa na której spełniają się w s z y s t k i e sny.

W zasadzie większość Srebrnego Krzesła- dopiero niedawno sobie uświadomiłem, że w zasadzie wszystko w tej książce jest potwornie dziwne i niepokojące. Fakt, najbardziej podziemie, powtarzane ciągle "wielu przychodzi, lecz tylko nieliczni wracają do krajów oswietlonych słoncem", do tego świadomość ogromu świata który jest pod spodem, a z którego istnienia nikt nie zdaje sobie sprawy... ale tez sama ta wędrówka przez pustynię, Zielona Pani, i jeszcze olbrzymy rzucające kamieniami- to jedyna scena, jaką pamiętam ze starej ekranizacji. Brrr.

Dla mnie straszno-niesamowite są ruiny Charnu: na początku - wielkie, potężne miasto, które z jakiegoś powodu jest zupełnie opustoszałe. Potem - świadomość wydarzeń, które się tam dokonały i gaśnięcia tego świata.

Poza tym, "Ostatnia bitwa" - narastające poczucie beznadziei, jak kolejne części Narni zostają zdobyte przez Kalormeńczyków, a oszustwo z Taszlanem staje się coraz trudniejsze do odkręcenia.

M.

U mnie też:
- wyspa gdzie spełniają się sny z PWDŚ
- Charn z SC - i w ogóle ta część taka straszniasta
- Ostatnia Bitwa - to, jak można manipulować masą Shocked

Ja dokładnie tak jak Martencja... Nigdy nie lubiłam czytać fragmentu o Charnie, można powiedzieć, że w jakiś sposób mnie przerażał...

I motyw z Taszlanem... Zawsze było mi niedobrze jak czytałam o tym, jak Krętacz miesza w głowie biednemu Łamigłówkowi i jak potem wszystkie te biedne, niewinne zwierzęta w to wierzą... 2 najgorsze motywy w całych "Opowieściach..."

martencja napisał:

Dla mnie straszno-niesamowite są ruiny Charnu: na początku - wielkie, potężne miasto, które z jakiegoś powodu jest zupełnie opustoszałe. Potem - świadomość wydarzeń, które się tam dokonały i gaśnięcia tego świata.

O, tak, ja zawsze sobie wyobrażałam, że wszystkie odgłosy są tam zamglone, ale dzwonek zabrzmiał sto razy silniej - aż ciarki przechodzą. W Charnie wszystko było o wiele większe niż w Narni, dlatego bardzo odczuwa się strach i upadek.

Błotosmętka napisał:

Ja dokładnie tak jak Martencja... Nigdy nie lubiłam czytać fragmentu o Charnie, można powiedzieć, że w jakiś sposób mnie przerażał...

boję się, ale lubię go czytać Smile

martencja napisał:

Poza tym, "Ostatnia bitwa" - narastające poczucie beznadziei, jak kolejne części Narni zostają zdobyte przez Kalormeńczyków, a oszustwo z Taszlanem staje się coraz trudniejsze do odkręcenia.

M.

O tak, to chyba najtrudniejszy do czytania tom.

Olle napisał:

Błotosmętka napisał:

Ja dokładnie tak jak Martencja... Nigdy nie lubiłam czytać fragmentu o Charnie, można powiedzieć, że w jakiś sposób mnie przerażał...

boję się, ale lubię go czytać:)

Ja raczej też - czuję się nieswojo, ale lubię go czytać, bo jest tak plastycznie, przekonująco opisany. I cudownie zilustrowany przez Pauline Baynes.

narnijka napisał:

O tak, to chyba najtrudniejszy do czytania tom.

Tak, zdecydowanie. Nie lubię czytać początku "Ostatniej bitwy"... Za to koniec tego tomu - o, to już zupełnie inna historia!

M.