~ Staraszafa ~

Klikając w link dowiedziałam się:

Nie masz uprawnień do oglądania tej strony
Możesz nie mieć uprawnień, aby przeglądać ten katalog lub tę stronę przy użyciu podanych poświadczeń.

hmm... ale ja nie wiem, dlaczego Confused

jeszcze znajoma mi sprawdzała, czy sam link u niej działa - i działa Smile

jest jakaś możliwość wrzucenia ilustracji od razu w poście? bo ja żem mało wprawiona w forumowe możliwości Embarassed

A mi się w ogóle nic nie wyświetla:( Niestety, nie wiem, jak się wrzuca obrazki w poście, ale podkabluję, że na pewno Olle wie, bo często to robi;).

M.

Je też w ogóle nie widzę obrazka, ale już do Agi napisałam prywatną wiadomość z radą, bo jestem ciekawa obrazka:)

Olle - dziękować, dziękować Wink

Hehe, wybitne dzieło to nie jest, ale pamiętajcie, że to musiało się dać łatwo opisać wzorkami matematycznymi Wink

Ago, Twoja historia, może przez motyw kota, przypomniała mi przygodę Szasty:)

Jaki ładny lew, myślę że z racji czytelności i ładnej prostej formy bardzo się nadaje na narnijską flagę bądź tarczę Smile

I że to można tak matematycznie opisać, no no no!

Fajna historia, Ago! Kto by pomyślał, że nawet w takim nienarnijsko brzmiącym przedmiocie jak algebra liniowa (przyznam się do mojej filologiczno-historycznej ignorancji: nawet nie wiem, co to jest...;]) można znaleźć takie narnijskie elementy!:)

To ja też coś opowiem, choć nie tak magicznego. Ostatnimi czasy mamy tutaj piękną pogodę: bezchmurną, bardzo słoneczną - przy czym, jak to zimą bywa, słońce jest raczej blade, szczególnie rano. A ja rano właśnie, gdy jadę do pracy, mijam zamarznięte jezioro, w którym odbija się nisko jeszcze wiszące słońce, napełniając światłem wszystko dookoła, całe pole widzenia. Spragniona jak największej ilości światła po ponurych jesiennych miesiącach, nie mogę się powstrzymać, żeby się w to słońce nie wpatrywać - no i po kilku dniach moje oczy powiedziały dość i zaczęły protest: musiałam zacząć zasłaniać okna w biurze, bo cały czas wydawało mi się, że jest dużo za jasno. Przypomniał mi się wtedy opis morza na końcu świata z PWdŚ: że było tam tak jasno, że byłoby nie do wytrzymania, gdyby bohaterowie nie pili wody z morza.

Wiem, banalna to historia, ale to skojarzenie pomogło mi przynajmniej znieść pieczenie oczu:)

M.

Marto wspaniałe skojarzenie, na pewno je pożyczę dla siebie:-)
Mi bardzo często piękne, magiczne krajobrazy "przypominają" Narnię - zawsze sobie mówię - na pewno w Narnii jest takie piekne miejsce.

Moje narnijskie miejsce to klif w Gdyni Orłowie Smile

Czasami się tam przechadzam i... po prostu odpoczywam, tak sobie wędrując najpierw przez las (jak pięknie kolorowo wyglądał jesienią! Wink

), a potem brzegiem urwiska i patrzę na zatokę... to moja mała Narnia Cool

Też uwielbiam patrzeć w słońce...

Znów będzie bardzo dygresyjnie... I trochę to już historia przedawniona, ale... Dla mnie narnijskim miejscem okazł się... supermarket Billa. Przed świętami znalazłam tam dvd z serialem BBC... Wprawdzie tylko 2 pierwsze części, a z tego co pamiętam było też nakręcone "Srebrne krzesło", ale tak długo stałam i to oglądałam, że mama z wyrozumiałością włożyła do koszyka. I powiem Wam - ten serial to cos cudownego mimo (a może właśnie dzięki) całej swojej naiwności...

Błotosmętka napisał:

Dla mnie narnijskim miejscem okazł się... supermarket Billa. Przed świętami znalazłam tam dvd z serialem BBC... Wprawdzie tylko 2 pierwsze części, a z tego co pamiętam było też nakręcone "Srebrne krzesło", ale tak długo stałam i to oglądałam, że mama z wyrozumiałością włożyła do koszyka. I powiem Wam - ten serial to cos cudownego mimo (a może właśnie dzięki) całej swojej naiwności...

Ja sobie ostatnio obejrzałam pierwszą część starego serialu (LCiSS) i muszę powiedzieć, że zgadzam się z Tobą, Błotosmętko. Więcej tam niekiedy narnijskiego klimatu niż w nowej ekranizacji. Choć takie rzeczy jak np. Maugrim wyglądający jak postać z Doliny Muminków... który to Maugrim ryknął z kartki... spowodowały u mnie wybuch szalonego śmiechu:D Prawie się udusiłam!

Hmmm, może przydałby się nowy temat:) Bo planuję przypomnieć sobie również dwie następne części (które szczęśliwym trafem ma pewna moja współlokatorka!) Mr. Green

Wysłany: Pon 0:06, 09 Mar 2009

Archenlandia - może wąwóz Homole koło Szczawnicy? Góry niezbyt wysokie, ale pełne wyczekującej ciszy. Czułem się tam jak samotny Szasta we mgle...

Niedawno w czasie spaceru po Sztokholmie natknęłam się na taką oto latarnię:

Skojarzyła mi się narnijsko, choć może okolice trochę za mało dzikie:)

M.

P.S. Hurrra, nauczyłam się wstawiać obrazki w poście;)!

Jasne, że za mało dzikie - co to za płotki?? Wink

Latarnia niemal dokładnie jak z książki. Wydaje mi się, że Czarownica ją trochę kopnęła zaraz po zasadzeniu.

Płotki, ścieżki i nawet jakieś budynki w oddali... Bez sensu zupełnie;]

Specjalnie wybrałam taką kopniętą, bo były też proste. Ale sobie pomyślałam, że ten przechył doda jej antyczności;)

M.